මගේ ලෝකය : අපි නෙලූ මල් බලන්න මහා එලිය තැන්නට ගිය හැටි......

ඔය කව්රු කව්රුත් දන්නවනේ මට තියෙන අමාරුව ගැන.... හදිස්සියේ උදේ office එකේ ඉන්නකොට ඔලුවට ආවනේ කදිම අදහසක්. සමහරුන්ටනම් මේක පිස්සු වැඩක්. එත් මොනවා කරන්ඩද අප්පා ... මේක තමා ඉතින් මගේ ලෝකය... මගේ පිස්සුවෙ හැටි...හිතුනද මාය් family එකය් නැග්ගා කාර් එකට.. ගියා ට්‍රිප් එකක්. කොහොමද පිස්සුවෙ හැටි....[ ඔව් ඔව් ඉතින් මගේ මුළු family එකටම ඔය කියාපු පිස්සුව මම බෝ කරලා තමා තියෙන්නේ.]

නෙලූ මල්

එත් මෙදා පාරනම් ටිකක් විතර වෙනස් වැඩක් තමා plan කෙරුවේ. පත්තරේ දැක්කා horton තැන්නේ "නෙලූ මල් පිපිලා" කියලා. ආ අමතක උනානේ.... horton නෙමේ මහා එලිය තැන්න. අපි මොකටද මෙච්චර ලස්සන නමක් තියෙද්දී රටම කාපු පර සුද්දෙක්ගේ නමකින් රටේ වටිනාම තැනක් හඳුන්වන්නේ. ආසා හිතුනට මොකද නෙලූ මල් බලාගන්න යාගන්න විදිහක් තමා නැත්තේ. කොල්ලෝ දෙන්නම දවස් කීපයක් තිස්සේ හොටු පෙරනවා. උන් දෙන්නව අම්මට තාත්තට දීල යන්න විදියකුත් නැහැ. ඒ දෙන්නටත් සති අන්තෙවත් නිදහසක් දෙන්න ඕනනේ. ගෙදර කියල යන්න විදියකුත් නෑ. කිව්වොත් අනිවා දෝස්මුරේ. හිතල හිතලා ටිකිරි මොලෙන් දැම්ම චූටි අදහසක් මගේ ගමන් සගයො දෙන්නට. ගමන් සගයො කිව්වට ඉතින් මුන් දෙන්නා ඉතින් මාත් එක්ක වැඩිම උනොත් ට්‍රිප් දෙකක් ගිහිල්ල ඇති. අනිත් ඔක්කොම ගමන් කටෙන් තමා. තීරණය කලේ රෑ ගිහිල්ල පහුවෙනිදට ගෙදර එන්න, රුචියගේ කාර් එකෙන්. වෙලාවේ හැටියට ඒක තමා ලාබම විදිය.

රුචියගේ රථය

වාසනාවට සියල්ලෝ එකඟ උනා. ගෙදරටත් ඇද බෑවා තඩි නයෙක්.. සියල්ල සාර්තක ලෙස ඇරඹුණා.

මෙන්න මේක තමා ගමන.

ප්‍රවාහනය: රුචියගේ සුන්දර රථය

ගමනාරම්භය: රාගම [ රුචියගේ ගෙදර. උගේ කාර් එක ඉතින් අපේ ගෙවල් ගාවට ගෙන්න ගන්න බැරි නිසා]

මාර්ගය: නුවර, ගම්පොල, නුවර එලිය, නානුඔය, ඔහිය, පට්ටිපොළ, MET, නානුඔය, හැටන්,

අවිස්සාවේල්ල, කඩුවෙල, මරදාන, ..... ඊට පස්සේ ඉතින් උන් යහතින් රාගමට යන්න ඇති

කියලා හිතනවා.

නඩය: 5. මම, wife, රුචිර, ප්‍රභාත්, සුදස්සී

දිනය:

දින ගණන: එහෙමට දින ගණනක් නැත. පැය වලින් නම් 20. පටන් ගත්තේ රෑ 10.00ට ඉවර උනේ රෑ

8.00ට[ පහුවෙනිදා]:

නවාතැන: රුචියගේ කාර් එක

ප්‍රභාත් අයියා කියපු විදියටම පැය 1/2 ක් පරක්කු වෙලා ආවා අපි දෙන්නව ගන්න. කොහොමහරි ජෙට් engin දාල 9.30 වෙනකොට අපි රුචියගේ ගෙදර. හනේ හෆොය් අපි යන කොටත් දෙන්න දෙමහල්ලෝ [රුච්ර සහ නෝනා] අපිට කන්න බොන්න සෑහෙන්න දේවල් ලැහැස්ති කොරලා. පාන්ද අරවද මේවද ඔක්කොම දේවල්. අන්තිමට ඉතින් පාන් විතරම තමයි.

කණ්ඩායම

කොහොමහරි රාත්‍රී 10.30 විතර වෙනකොට නමෝවිත්තියෙන් සාධුකාර දීල ගමන පටන් ගත්තා. රුචිරට රියදුරු ආසනය. ප්‍රභාත් රිය සහායක ලෙසට ඉදිරිපස සහ ඉතිරි තුන් දෙනා පිටිපස්සේ. ( කාර් එකේ හොඳේ...නැත්තන් හිතයි වෙන කොහෙවත් කියල) ලෑල්ලටම පාගල යන අතරේ 11.00ට විතර ඇහෙනවා, break bind වෙලා වගේ සද්දයක්. නිතරමත් නෙමෙයි සැරෙන් සැරේ. කාර් එකකත් වගේ නෙමෙයි , හුළං ගිය සයිකලයක වගේ. රුචිර මගේ දිහා බලනවා තුෂ්නිම්භූත වෙලා වගේ . ටිකකින් තමයි තේරුනේ, හුළං යන්නේ ප්‍රභාත් අයියාගේ කටින් කියල. මූ හොඳට ගොරවනවා. ගෙදර දම්රෝ මෙට්ටයක් දාලා, AC එකත් අංශක 18ට සෙට් කරල තව නිදි පෙති 3කුත් දීල වගේ බුදි.

කොහොමින් කොහොමහරි අපි නුවරඑලියට එනකොට පාන්දර තුනය්. කරන්න දෙයක් නැති නිසාත් රුචිරට පොඩි නිවාඩුවක් අවැසි නිසාත් ටව්මේ වාහනේ park කරලා පාන්දර 6.00 වෙනකම් පස් දෙනාම නිදාගත්තා. හිතාගන්නකෝ අපි තිබුන පිස්සුවෙ තරම. එතනින් කෙලින්ම මහා එළිය තැන්නට. අපි යන කොටත් තව කණ්ඩායම් කීපයකුත් ඇවිල්ල හිටිය. ටිකට් එහෙම අරගෙන ගමන පටන් ගත්ත මල් බලන්න.

අපේ වැඩිහිටියා ගේ (ප්‍රභාත් අයියා) උපදෙස් පරිදි තීරණය කලා ලෝකාන්තය හරහා බේකර්ස් ඇල්ලට ගිහිල්ල තැන්නෙන් පිට වෙන්න. ගමනේ ඉතුරු හරියේ සුන්දරත්වය ඔයගොල්ලන්ට බලන්න වෙන්නේ ඉතින් මගේ චූටි කැමරාවෙන් ගත්ත පින්තූර වලින් තමයි. . ආ කියන්න බැරි උනානේ ..අපි කොළඹ එනකොට ආවේ හැටන් පාරෙන්. මාවත් මගේ ආදරණීය better half එකත් මරදානෙන්ම බැස්සුවට රුචිර මහත්මයට පින්සිද්ද වෙන්න ඕනේ .